ಮನಸಾಯನ ಮಧುರ ಮನಸ್ಸಿನ ಅಕ್ಷರಗಳ ಪಯಣ

ನನ್ನ ಮನದ ಮಿಡಿತಗಳಿಗೆ ಭಾಷೆಯ ಬಣ್ಣ ಬಳೆದು,

ಪ್ರೀತಿಯ ಮಕರಂದವ ಬೆರೆಸಿರೆ,

ಅರಳಿದ ಪ್ರೇಮ ಸುಮವೇ-

ಈ ಮನಸಾಯನ;

ನಿನ್ನ ಸವಿನೆನಪಿನ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ, 

ಕವಿತೆಗಳ ರೇಖೆಯಿಂ ಜೋಡಿಸಿರೆ,

ಮೂಡುವ ರಂಗೋಲಿಯ ಚಿತ್ತಾರವೇ-

ಈ ಮನಸಾಯನ;

ನಿನ್ನ ಹೃದಯದ ತಾಳಕೆ,

ಎನ್ನ ಭಾವದ ಮೇಳಕೆ,

ಮಧುರ ಪ್ರೇಮಗಾನವೇ-

ಈ ಮನಸಾಯನ;

ನನ್ನ ಮನದ ಮೋಡವು ನಿನ್ನೊಲವಿಗೆ ಕರಗಲು,

ಸುರಿವ ಪದಗಳ ಸೋನೆಯೇ-

ಈ ಮನಸಾಯನ;

ನಿನ್ನ ಸಾಂಗ್ಯಾತದ ತವಕದಲಿ,

ಕುಣಿವ ಬಯಕೆಗಳ,

ಕನಸಿನ ಕಾಗುಣಿತವೇ-

ಈ ಮನಸಾಯನ;

ನನ್ನೆದೆಯ ಭಾವಲೋಕದಿ,
ನಿನ್ನ ನಯನದ ಬೆಳಕಲಿ,

ಉದಯಿಸಿದ ಕವನಗಳ, 

ಪ್ರೇಮ ಪಲ್ಲಕಿಯ ಮೆರೆವಣಿಗೆಯೇ-

ಈ ಮನಸಾಯನ;

ನನ್ನದೆಗೂಡಿನ ಮಿಡಿತದಲಿ,
ಮನದಾಳದ ತುಡಿತದಲಿ,
ಜನಿಸಿದ ನಿನ್ನುಸಿರಿನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಮಂದಹಾಸವೇ-

ಈ ಮನಸಾಯನ;

ಹೃದಯದಿ ಪ್ರೀತಿಯು ಪಲ್ಲವಿಸಿದವಳು,
ಕನಸಿಗೆ ರೂಪವ ಕೊಟ್ಟವಳು,
ಸವಿನೆನಪಾಗಿಯೇ ಉಳಿದವಳು,
ಅವಳಿಗೀ ಕಾವ್ಯಸಮರ್ಪಣೆಯು!!!

ಒಲವ ನದಿ..

ಯಾರಿಗಾಗಿ ಹೇಳೇ ನಿನ್ನೀ ಶೃಂಗಾರ;

ಹೊಳೆವ ಸೀರೆಯನುಟ್ಟು,
ಬಿಂಕದೊಡವೆಯ ತೊಟ್ಟು,
ಯಾರೆಡೆಗೆ ಹೇಳೇ 
ನಿನ್ನೀ ಪ್ರೇಮ ಪಯಣವು;

ನಿನ್ನಂತರಂಗದ ಗಾನವು,
ನಲ್ಲನೆದೆಯ ಮಿಡಿತದಿ ಮಿಡಿದು-
ಇಂಪಾಗಿಸಿದೆ ನೀ 
ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಶೃತಿಯ;

ನಿನ್ನ ಮಿಲನದಂಬಲದ 
ಉಕ್ಕು ಕರಗಿಸಿದೆ 
ಗಿರಿ-ಕಾನನಗಳ ಮೂರ್ತವ;

ನಲ್ಲ ಸಾಗರನ,
ಮೆಲು ದನಿಗೆ
ನಿನ್ನ ಒಡಲರ್ಪಣದಿ;
ಮೌನ ಜಗವಿಂದು 
ಗುನುಗಿದೆ ನಿನ್ನ ಸಂಗೀತವ;
ಜಗದಿ ಯಾವ ಪ್ರೇಮಿಯು
ಜಯಿಸಲಾರ ನಿನ್ನ
ಪ್ರೇಮ ಮಥನದಿ;

ನಿಮ್ಮ ಸಮಾಗಮವ
ನೋಡ ಬಯಸಿ,
ಪೂರ್ಣ ಚಂದಿರನಿಲ್ಲಿ 
ತನ್ನ ಬಳಗವ ಕರೆದಿಹೆನು;

ನಿಮ್ಮ ಒಲವಿನ ಚೆಲುವಲಿ ಲೋಕದ ಯಾತನೆಯು ಮರೆಯಾಗಲಿ;

ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಮಲ್ಲಿಗೆಗೆ

ನಿನ್ನ ಒಲವಿನಾಗಮನದಿ 

ನಿತ್ಯ ನೂತನವೀ  ಜೀವನ;

ಕಷ್ಟ ಕಾರ್ಮೋಡಗಳು ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಿನ ಸೆಳೆತದಿ ಕರಗಿ,

ನಿನ್ನ ನಗುವಿನ ತುಂತುರಿಗೆ

ಅರಳೆನ್ನ ಒಲವಿನ ಮಲ್ಲಿಗೆಯು;

ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಒಡತಿ

ಬಾ ಎನ್ನ ಒಲವಿನ ಚಂದಿರನ ಮಂದಿರಕೆ;

ನಿನ್ನ ಚೆಲುವಿನ ಉಡುಗೊರೆ..

ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಮನಸಿದು,  
ಸೋತಿಹುದು ನಿನ್ನ ನಗುವಿನ ಸೊಗಸಿಗೆ ;

ಹಗಲಿರುಳು ನಿನ್ನ ಸವಿನೆನಪಿನ ಮೊಗವೇ, 
ತುಂಬಿಹುದು ಅದರ ನಯನದಂಗಳವ ;

ನನ್ನ ವಿರಹಿಯೂ, ನಿನ್ನ ಒಲವಿನಧಾರೆಯಲಿ ಮಿಂದಿರಲು,

ಸಿಗುವುದೆಂದೊ ಎನಗೆ ನಿನ್ನ ಚೆಲುವಿನ ಉಡುಗೊರೆಯು;

ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮ ದೀಪ.

ಮನವಿದುವೆ ಮೋಹದ ಕೂಪ;
ಹೃದಯದಿ ದಿನಕರನಾಗಮನವು,
ಅರಳಿರಲು ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ದೀಪ;
ಈ ಏಕಾಂಗಿ ಸಂಜೆಯು,
ನಿನ್ನ ದನಿಯ ಹಾರೈಕೆಯಲಿ,
ಲೀನಿಸಿದೆ ನೋವ ಕತ್ತಲೆಯ ಬಾಹುವಿನಲಿ.

ಮನಸ್ಸು ಮಣ್ಣಿನ ಗೊಂಬೆ..

ಮಣ್ಣಿನ ಗೊಂಬೆ ಎನ್ನ ಮನಸ್ಸು,

ಪ್ರೀತಿಯ ಬಣ್ಣ ಬಳೆದು,ಪ್ರೇಮದಾಭರಣದಿಲಂಕರಸಿ,

ಲಜ್ಜೆಯ ಬೊಟ್ಟನ್ನಿಟ್ಟು,  ನಿನ್ನಂಗೈಲಿಟ್ಟಿಹೆನು ಚೆಲುವೆ;

ಒಲವಲಿ ನಿನ್ನ ಹೃದಯದರಮನೆಯ ಸೇರಲಿ,

ನೋವಲಿ ತಮ ಕಾನನವ ಸೇರಲಿ,

ಸಾವೆನ್ನ ಅಪ್ಪುವವರೆಗೂ,

ನಿನ್ನ ಸ್ಮರಣೆಯೊಂದೇ ನನಗಿರಲಿ;

ನನ್ನೊಲವಿನ ಪ್ರೇಮಕುಸುಮ...

ನನ್ನೊಲವಿನ ಉಯ್ಯಾಲೆಯ

ಭಾವದೋಟದ ಪ್ರೇಮಕುಸುಮಕೆ,

ಪ್ರೀತಿ ಇಬ್ಬನಿಯೊಡವೆ ತೊಡಿಸಿರೆ,

ನಿನ್ನ ಮುಡಿಗದು ಅರ್ಪಣೆ; 

ಆ ಸುಮದ ಗಮಕೆ,

ನಿನ್ನ ನಲುಮೆಯ ಹೂವರಳಲಿ;

ಅದರಂದದ ಧನ್ಯತೆಯು, 
 ಈ ಏಕಾಂಗಿಯ ಬದುಕಾಗಲಿ;

ಸಮಾಜ

ನಾ(ಮನುಷ್ಯ) ನಿನ್ನ ಅಂತರಂಗ

ನೀ(ಸಮಾಜ) ನನ್ನ ಬಹಿರಂಗ;

ನನ್ನ ನನಸುಗಳಿವು ನಿನ್ನ ವರವಾ ಕಾದಿಹವು,

ಈ ನಗುವೇತಕೆ ಹೇಳುನೀ ತಿರುಕನಾದರೂ;

ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳಿಗಿಲ್ಲ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಬೆಲೆ,
ನಿನ್ನ ಕಾನೂನುಗಳಿಗೆ ನಾನಾದೆನು ಸೆರೆ;

ನಿನ್ನ ಶೂನ್ಯಾಗಸದ ಕೆಳಗೆ,
ಕಮರಿದೆ ಈ ಬದುಕ ಬೆಳಕು,

ನನ್ನ ಅಂತಃಕರಣದ ಬೆಳಕಲಿ,
ನಿನ್ನ ಅನಾಚಾರವು ಅಭಿಭವಿಸಲಿ;

ಲೋಕದೊಡೆಯನಿಗೆ ವಂದನೆ

ನವಭಾರತ ಯೌವನಾಧಿಪತಿಗಳು,

ಆಗಿಹೆವು ಅಜ್ಞಾನಪುಷ್ಪದಲಂಕಾರಿಗಳು;

ಮದವೇ ಮಾವುತನಾಗಿ,ಲೋಭವಸ್ತ್ರವನುಟ್ಟು,

ಮೋಹದಾರಾಧನೆಯಲಿ,

ಅರಿವಿನ ಸ್ಮಶಾನದಿ ಸಾಮ್ರಟರಾಗಿಹೆವು;

ಮತಿಹೀನ ಮನದಜ್ಞಾನದ ತಮವ ಕರಗಿಪ,

ಜ್ಞಾನಜ್ಯೋತಿಯನು ಕರುಣಿಸು ಗುರುವೇ;

ಕಾಣದ ಗೆಲುವಿನ ಕನಸಿನಲಿ,
ಕಾಣುವ 'ಕರ್ಮ'ಕೆ ಅಂಧರು ನಾವು;

ಈ ಬಾಳತೊರೆಯು ಅನಂತವಾಗಲಿ,

ನಿನ್ನರಿವಿನ ಸಾಗರ ಸಂಗಮದಿ;

ಇಂದ್ರಿಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಪರದೆಯು ಸರಿದು

ಆತ್ಮನ್ವೇಷಣ ಸಾಧನೆ ನಡೆಯಲಿ

ನಿನ್ನಯ ಜ್ಞಾನದ ಮಡಿಲಲಿ;

ಬೇಡವಾದರೂ ನೀ ಜಗಕೆ,

ನಿನ್ನ ವಿವೇಕವಾಣಿಗೆ ಸಾವಿಲ್ಲ;

ಈ ಜಗದ ಸೊಬಗೇ ನೀನಾದರೂ

ಅದ ಗುರುತಿಸದಾದೆವು ಮೌಡ್ಯದಲಿ;

ಬಾಲಿಶದಿ ಸಂತೋಷಕೆ ಕುಣಿದರು,

ಆಸೆಯ ನೋವಿಗೆ ಕೊರಗಿದರು,

ನಿನ್ನೊಡಲೇ ಮುಕ್ತಿಮಂದಿರವು ನಮಗೆ;

ನಿನ್ನ ದರುಶನ ನಯನಕೆ ತೇಜಸ್ಸು;

ದಿನಕರ ತನ್ನಕ್ಷಿಯನಾವರಿಸಿ,

ನಮಿಸಿದ ತನ್ನ ಭಕ್ತಿ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಕಾಣಿಕೆಯನಿಟ್ಟು;

ನಿಮ್ಮ ಪರಮಜ್ಞಾನದಲಿ ಮಿಯಲೆನ್ನ ಅಂತರಾತ್ಮ ಪ್ರಭುವೇ;

ಇಂದ್ರಿಯ ಲೋಕಕೆ ಸಾವೇ ಅಧಿಪತಿ;

ವಿವೇಕಾನಂದದಿ ಪರಮಾತ್ಮನಲಿ ಮುಕ್ತಿ;

ಮರೆಯಾಯಿತೆನ್ನ ಹೃತ್ಪಕ್ಷಿ..............

ಇಹಲೋಕದಲಿ ತಾನೇನೆಂಬುದನು ಮರೆತು,

ಪರಲೋಕದ ಆಸೆಯಲಿ ಭಜಿಸಿ,
ಅನ್ಯರದಮಗಳಿಗೆ ಮೂಕನಾಗಿ,

ಸತ್ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೂ ಬೇಡದವನಾಗಿ,

ಬರಡು ಕಾರ್ಮೋಡದ ಸುಳಿಯಲಿ ಮರೆಯಾಯಿತೆನ್ನ ಹೃತ್ಪಕ್ಷಿ;

ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮಗುವಾಗು.

            
ಪ್ರಕೃತಾಂಭೆಯ ಜ್ಞಾನಮಂದಿರದಿ,
ಕಾಮ ಮೋಹಗಳ ಅಜ್ಞಾನದ ಕತ್ತಲೆಯಾವೃತ,

ಬಾವಿಯ ಮಂಡೂಕನಾಗುವ ಬದಲು;

ಜ್ಞಾನಪುಷ್ಪದ ರಸವನೀರುವ ಚಿಟ್ಟೆಯಾಗು,
ಸ್ವಚ್ಚಂದದಿ ಹಾರುವ ಪಂತಗ ನೀನಾಗು!!!

  
ಬೆಳಕಿಲ್ಲದ ಮನೆಯಲಿ ಕತ್ತಲೆಯೇ ಅಧಿನಾಯಕನು;
ಅಜ್ಞಾನದ ಲೋಕದಲಿ ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳೇ ಒಡೆಯರು !!!